Günün Nasibi #9

 Son birkaç gündür yaşananları görüyorsun. İnsan neden kanaat etmez? Neden hep daha fazlasını ister ve bunu kolay yoldan kazanmaya çalışır? Halbuki ne buyuruyor Peygamber Efendimiz (s.a.s.):

“Müslüman olan, yeterli geçime sahip kılınan ve Allah’ın kendisine verdiklerine kanaat etmesini bilen kurtulmuştur.” (Müslim, Zekât 125. Ayrıca bk. Tirmizî, Zühd 35)

Kanaati elden bırakmak demek aslında bir bakıma senden faydalanmaya çalışanlara malzeme olmak demektir. Tamahkârâne hareket eden insan, sömürülmeye, sömürüden kazanana yol açmış, kapı aralamış olacak ve üstelik huzurunu da yitirmeye başlayacaktır. Gereğinden fazla daha çok istemeye başladığında bir de Allah korusun şükretmeyi bıraktığında ne yazık ki dünyayı alsa mutlu olamayacaktır.

Alınteri zor kazanılan, emek verilen, paranın adıdır. Kolay yoldan para kazanma arzusu, sonucunda bu arzudan nemalananlara yarayacaktır. Dikkat etmekte fayda var, güzel insan.

"Ey iman edenler! Size verdiğimiz rızıkların temiz olanlarından yiyin ve Allah’a şükredin; eğer O’na kulluk ediyorsanız." (Bakara Suresi, 172. Ayet)

-- Kablu Bağa

Günün Nasibi #8

 Zübeyr bin Avvam (Allah ondan razı olsun) dedi ki:

"Bir gün Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.) huzuruna gelip oturdum. Peygamberimiz (s.a.s.) arkamdan sarığımın bir ucunu tutup buyurdular ki:

'Ey Zübeyr, muhakkak ben Allahü Teala'nın hususi olarak sana, umumi olarak da bütün insanlara gönderdiği Resûlüyüm. Rabbiniz ne buyuruyor biliyor musun?

Ben: Allah ve Resûlü daha iyi bilir, dedim.

Peygamberimiz (s.a.s) devam etti: Rabbiniz (bütün mevcudatı yaratıp) Arş-ı Âlâ'yı da kudret ve azameti ile kuşattığı zaman mahlukatına nazar edip buyurdu ki: 'Ey kullarım, siz benim mahlukumsunuz, ben de sizin Rabbinizim. Rızıklarınız benim kudretimdedir. Sizin için kefil olduğum şeyleri elde etmekte kendinizi çok fazla yormayın. Öyleyse rızkınızı ancak benden isteyin ve ihtiyaçlarınızı ancak bana arz edin. Siz nefislerinizi bana teslim edin ki ben de sizin üzerinize rızıklarınızı akıtayım.'" (el-Bahru'l-Medîd)

Günün Nasibi #7

 Peygamber Efendimiz (s.a.s.) buyurdular:

"Allahü Teala, Musa Aleyhisselam'a şöyle buyurdu: 'Ey Musa! Eğer sen başka hiçbir gölge olmayan günde arşımın gölgesinde olmayı istersen, yetimlere ve kimsesiz kadınlara merhametli ol.

Ey Musa! Merhamet et ki merhamet olunasın. Ey Musa, (bana) itaat ettiğin gibi itaat olunursun. Ey Musa! İsrailoğullarına bildir ki: Kim benim karşıma Muhammed'i (s.a.s.) inkar eder olduğu halde çıkarsa muhakkak onu cehenneme koyarım.'

Musa Aleyhisselam: 'Ya Rabbi, Muhammed kimdir?' dedi.

Allahü Teala: 'Ey Musa! İzzetim ve celalim hakkı için bana ondan daha sevgili olanını yaratmadım. Ben onun ismini kendi ismimle beraber semavat, arz, güneş ve ayı yaratmazdan evvel Arş-ı A'la'ya yazdım. İzzetim ve celalim hakkı için muhakkak Muhammed (s.a.s.) ve ümmeti cennete girmeden hiçkimse cennete giremez.' buyurdu.

Musa Aleyhisselam: 'Ya Rabbi, Muhammed'in ümmeti kimlerdir?' dedi.

Allahü Teala: 'O'nun ümmeti, her hallerinde daima hamd ederler. İşlerini gayretli ve sağlam yaparlar, vücutlarını ve etraflarını temiz tutarlar. Gündüzlerini oruçla, gecelerini ibadetle geçirirler. Ben onlardan az bir ibadeti dahi kabul ederim ve ben Allah'tan başka ilah olmadığına şehadetleri sebebiyle onları cennete koyarım' buyurdu." (ed-Dürru'l Mensûr)