2018 yılı benim için deneyim kazanma anlamında verimli bir yıl olarak geçmişti. O yılın sonuna doğru bir mini dizi senaryosu yazmaya giriştim. Ciddi ciddi yazmaya başlamıştım. Bu zorlu süreci kontrol etmenin yanında bir adım daha ileri giderek bu senaryoyu henüz tamamlamadan BluTV ile de ileşime geçmiştim. Bana bir form gönderdiler. Bu formdaki listeye göre diziyi şekillendirebileceğimi söylediler. Güzel bir gelişmeydi. Heyecanlanmıştım. Dokuz bölüm olarak tasarladığım hikayeyi insanadavet blog yazarı, refikim, Furkan ile birlikte sürdürmüştük. Güzel gidiyordu, ama işte sonra yarım kaldı. Çünkü hikaye ilerledikçe iş bizden bir tık büyük görünmeye başlamıştı. O yıl bir işsizlik dönemindeydim. Sonraki süreçte ise yapım süreci, destek, ekip, para derken rafa kaldırdığımız bir iş olarak kalmıştı.
Aradan geçen iki yıldan sonra, 2020 yılında askerdeyken hikayeyi tekrar gözden geçirme fırsatı bulup sahneleri, genel taslağı düzenlemeye başlamıştım. Sonra biraz daha olgunlaşmasını bekleyip yeniden bir kenara sakladım :) Zaman zaman durup düşünürüm, bitmiş olsaydı ne olurdu, diye... Şimdi aklıma gelmişken bunu buraya da not etmek istedim.
Şimdi diyeceksiniz ki, o kadar yazdıktan sonra olumlu bir sonuca bağlayacağını düşündürdün 😊 Haklısınız.
Şöyle düşünüyorum, bazı şeyler nasip ve imkan meselesi. Zaman geçtikçe olgunlaşan fikirler, bizi geliştirmeye ve belki birazcık müspet anlamda değiştirmeye başlıyor. Belki şimdilik böyle kalması hayırlı olmuştur hakkımızda, diyorum. Nasip, belki de ileride film olmaz da bir roman, bir hikaye olur... Hayırlısı.
